Minimalizm w życiu: porządki w szafie

Idzie wiosna, pora więc na wiosenne porządki. Do tego z nutką minimalizmu :) Jeśli któraś z Was się waha bądź po prostu boi się tego bałaganu, to przychodzę dziś z małymi podpowiedziami jak taki proces umilić i ułatwić. Nie mówię jednak "wyrzuć wszystko i żyj w kartonie". Nie. Mówię "wyrzuć to, co Ci przeszkadza i co przerzucasz z miejsca na miejsce". Mnie totalne odgruzowanie zajęło miesiąc, ale nie dlatego że miałam tego dużo. Rozdzielałam to na mniejsze części! Czerpałam z tego przyjemność, zamiast - jak zwykle robiła to moja mama - podchodzić do tego jak do przykrego obowiązku. 

Zaczęłam od miejsca w którym śpię. Co za tym idzie porządki dotknęły szafy i komody a następnie łazienki. Potem tak samo postąpiłam z pokojem, który w naszym mieszkaniu pełnił rolę schowka. Na koniec zostawiłam sobie biurko i laptopa. Ze względu na to, że treści będzie dużo post podzielę na części. Pierwsza, dzisiejsza, będzie o szafach, a jak się za bardzo nie rozpiszę to zahaczę też o inne zbędne graty.

Zaczynając porządki w szafie na sam środek pokoju wyrzuciłam wszystko, co się w niej znajdowało. Łącznie z bielizną, butami i zimowymi kurtkami. Paski, apaszki - zero wyjątków. Następnie przygotowałam dwa kartony (akurat miałam, więc zdążyłam użyć przed wyrzuceniem) i przeglądając ubrania trafiałam nimi w trzy miejsca: albo do kartonu pierwszego, który powędrował do charity shopu, albo do kartonu drugiego w którym rzeczy były do wyrzucenia. Trzecie miejsce to łóżko, na którym ubrania ostatecznie posegregowałam, poskładałam i pochowałam do szafy. 

Pudełko pierwsze zapełniałam z prostego powodu: mam ogrom ubrań, w których nie chodzę, są nowe albo założone 1-2 razy, w stanie idealnym. Żal wyrzucać, wysyłać do Polski nie ma sensu. Są to tak tanie rzeczy, że nie boli oddanie ich komuś, kto ich bardziej potrzebuje. Ciężko mi było taką osobę znaleźć, więc wyniosłam to do Charity Shopu. To coś, jak polska tania odzież, postaram się kiedyś napisać o tym dłuższy post. Ważne jest jednak, żeby nie wrzucać tam ubrań poplamionych czy dziurawych, wątpię że ktoś to kupi a tylko niepotrzebnie zagracimy inną przestrzeń. Możecie też dorzucić pudełko/reklamówkę z rzeczami które chcecie sprzedać sami. U mnie takie pudło stoi od jakiegoś czasu, tylko weny brak :D

Pudło drugie to ubrania właśnie splamione, dziurawe czy poprzecierane. Wiecie jak to jest, macie czerwone spodnie, pierzecie je kilkanaście razy i nagle wyglądają, jakby koło czerwonego barwnika w ogóle nie leżały. Tak samo działo się z bielizną, której już nie chciałam czy np. rozciągniętymi swetrami. Selekcję robiłam dość rygorystycznie, starałam się też podchodzić do tego bez sentymentu. Dla mniej wytrwałych dobra rada: za dwie wyrzucone rzeczy kupcie sobie jedną nową. Za te oddane też możecie, w końcu miejsce się robi. 

Na łóżko trafiały tylko ubrania dobre rozmiarowo, bez plam i dziur. Zamiast trzech par roboczych spodni - dwie. Zamiast 10 bluzek na ramiączkach tylko 5. Jedyny wyjątek stanowiły sukienki, lubię mieć wybór. Zrezygnowałam jednak z 4 czarnych na rzecz jednej, porządnej. Dodatki (apaszki, paski) oglądałam najdłużej. Zamiast trzech gumowych pasków w takim samym kolorze - jeden. Zamiast czterech apaszek - dwie. Pozbywałam się wszystkiego, czego nie nosiłam przez ostatni rok i co ciągle przekładałam z miejsca na miejsce.

Na koniec zostawiłam buty. Lubię mieć szpilki. Najlepiej dużo, w ładnych kolorach. Ale nie oszukujmy się - większości nie noszę. Bo nie mam do czego, bo stopy bolą, bo nie mam kiedy. Postawiłam na minimalizm, trzy pary to optimum. Czarne, beżowe i czerwone. Jedna para sandałów też mi przecież wystarczy, po co mi trzy. Z butami postąpiłam podobnie jak z ubraniami. Te zniszczone leciały do kosza, te w stanie bardzo dobrym - do pudła dla CHS. Wierzcie mi, że widok posprzątanej szafy działa motywująco!

Co mi dały porządki? Miejsce na nowe rzeczy! Uświadomiło mi to również czego już nie noszę, jakie fasony źle na mnie leżą. W końcu dotarło do mnie ile ubrań mam i że kolejna bluzka nie jest mi potrzebna. Do tego świadomość, że coś, co nam jest niepotrzebne może pomóc komuś w potrzebie. Polecam to uczucie :)