Życie w UK: wady cz.2

Nastąpiła wiekopomna chwila - wyrobiłam się z zapowiedzianym kilkanaście dni temu (KLIK) postem. Zgodnie z obietnicą druga część wad, które znalazłam w Wielkiej Brytanii.

8) Kierowcy idioci. Nie mając prawa jazdy mogę Wam powiedzieć, że na rondzie kierunkowskaz się przydaje. Na skrzyżowaniach też. I to już nawet nie dla innych kierowców, ale dla pieszych. Ile razy weszłam na pasy i zza zakrętu wyskoczył mi samochód, który nie miał kierunkowskazu - nie zliczę. Zawsze wtedy kierowca dowiadywał się ile brzydkich słów znam.

9) Bilety komunikacji miejskiej czy pociągowej nie należą do najtańszych, chociaż osobiście uważam że pociągi to przeginka. Nawet w porównaniu do zarobków. Z drugiej strony standard pociągów czy opóźnienia sprawiają, że warto te pieniądze wydać. Bo, jeśli już gdzieś chcemy dojechać, to dojedziemy. A jeśli coś się zepsuje to firma podstawi Ci inny środek lokomocji. Da się? Da. A w PL czekaj sobie kilka godzin na następny pociąg na zabitej dechami stacji na której spotkasz co najwyżej upojonego alkoholem Zenka. I jeszcze będziesz mu musiał kupić piwo/bułkę, bo jak nie to w pysk dostaniesz.

10) Poziom nauczania. Jest niski. Z jednej strony to jest plus, nikt nie zasypuje Cię stekiem bzdur, których nie potrzebujesz. Z drugiej strony jak już ktoś Cię nimi zasypał, to patrzysz na ludzi bez tej wiedzy z przerażeniem w oczach. Jak można nie wiedzieć, że kameleon zmienia kolory?! Ano można, można.

11) Chleb. Tostowy się kruszy, jest jak gąbka i ma okropny smak. Ten nietostowy też dupy nie urywa. Można biegać do polskich sklepów, ale a) taki chleb jest drogi i wilgoć w tym kraju i tak szybko go pochłonie oraz b) nie zawsze smakuje tak jak powinien i nie zawsze jest świeży. Tutaj małym ratunkiem jest np. Lidl, w którym bułki są coraz lepsze.

12) Drogie usługi. Fryzjer, dentysta czy pan od czyszczenia dywanów mają swoje ceny i w porównaniu z PL są to ceny wysokie. Nie dziwi mnie to, w końcu poświęcają swój czas i talent w danej dziedzinie. Jednocześnie usługi tutaj są wykonywane lepiej i niejednokrotnie szybciej. To mi cenę uzasadnia. Poniekąd.

13) System miar. Masz mile a nie kilometry, cale a nie centymetry. Galony a nie litry i poundsy a nie kilogramy. Metry odmierzysz w jardach albo stopach a gramy możesz zamienić na nieźle brzmiące słowo "ounces". Ostatecznie tona jest toną. Uff. Na szczęście, w przeciwieństwie do większości obcokrajowców, Brytyjczycy znają obie miary i szybko je przeliczają. Dzięki temu nie miałam problemu z dogadaniem się. Mimo wszystko warto się tego nauczyć, ułatwia życie.A jak już o miarach mówimy, to dorzucam rozmiarówkę. W Polsce nosisz obuwie o rozmiarze 38, tutaj dostaniesz... 5. Ubrania w rozmiarze 36? Możesz spokojnie sięgać po 6 i 8 na metce. Na początku było to dla mnie mocno zamotane, teraz wolę rozmiarówkę brytyjską. No i jakoś tak ładniej wygląda 8 niż 34 :D 

14) Obcokrajowcy. Nie byłam rasistką, w zasadzie dalej nią nie jestem (i nie polecam się głośno przyznawać na ulicy do rasizmu, tutaj ludzie są na to mocno wyczuleni) ale chwilami mam ochotę głośno powiedzieć co myślę. I tak jak Polacy narzekają na muzułmaninów muzułmanów w ich kolorowych ubraniach czy ich obrzędy, tak Ci drudzy narzekają na nas. Bo tak samo jak oni domagamy się budowania polskich kościołów czy wprowadzania naszego ojczystego języka do szkół. Faktem jest, że im te wymagania przychodzą łatwiej, ale jednak - przyjechałeś do UK to zaakceptuj tutejsze przyzwyczajenia czy tradycje. Dla mnie takie deptanie tutejszej kultury i zastępowanie jej swoją jest brakiem szacunku. Tak samo, jak brakiem szacunku było dla mnie to, że pewien mężczyzna z Indii nazwał mnie dziwką, bo miałam sukienkę. Do kolan. No żebym jeszcze z tyłkiem na wierzchu latała, to bym zrozumiała... Skoro już o obcokrajowcach mówimy - nie musisz mówić biegle po angielsku ale człeku, naucz się chociaż podstaw, żeby nie mieć problemów z komunikacją na poziomie szkoły podstawowej! Brytyjczyk nie ma obowiązku znać Twojego języka, to Ty przyjechałeś do JEGO kraju!

15) Starodawne meble, ciężkie zasłony, grube i mało przyjaźnie wyglądające materiały do obijania foteli czy kanap. Owszem, coraz mniej takich rzeczy spotykam ale mam wrażenie, że Wielka Brytania dalej jest w tej kwestii nieco zacofana. Mocno mnie to męczyło, szczególnie np. lakier odpadający z komód starszych niż ja (no nie wierzę, że te meble mają po 5 lat). Dzięki Ci, Ikeo, że jesteś!


No, wybrnęłam. Mam nadzieję, że więcej wad już nie znajdę, bo aż się zdziwiłam, że było ich tak dużo :D